บทความที่ 19 Trading Journal ทำไมถึงเป็นตัววัดผลว่าเราจะเทรดได้ประสบความสำเร็จในการเทรด

1. คุณจะไม่มีทางจะเป็นเทรดเดอร์แบบซื้อๆขายๆ เปิดปิดจอจบ ไม่มีคำว่าง่ายเลยในเส้นทางนี้ ยากมากๆ ระดับมากกว่าเรียนจบ ปริญญาเอก มากๆ 

2. ระดับข้อมูลที่จดและบันทึก ฝึกฝนใช้เวลาอันยาวนาน ไม่ได้ใช้เวลาแค่ 2-3 เดือน เพราะการเทรดแบบอาชีพ คือ การดึงเงินออกจากตลาด แบบระยะยาว เกมส์เทรดมัน คือ Zero sum GAME คือ การใช้ความสามารถ ไม่ได้ใช้แบบเดาขึ้นเดาลง ไม่ใช่เลย
3. พยายามเข้าใจความเสี่ยง ไม่ได้เกิดมาบ้าความเสี่ยงแบบคลั่งแบบนั้นการพนัน สายเทรดต้องมีสมาธิชัดเจน เรียนเรื่องควบคุมจิตใจ 
4. ผลตอบแทนจะได้มาจากความไม่สมบูรณ์ของตลาด มีโอกาสที่เกิดกระบวนการเรียนรู้ มีช่อว่างให้เราทำกำไรได้ 
5. Trading for living ไม่มีความง่าย 95เปอร์เซ็นคือคนที่ล้มเหลว คนที่รอดจริง ๆ คือ 5 เปอร์เซ็นคนจำนวนนี้ต้องขยันสังเวรตัวเอง ด้วยความขยัน ไม่มีคำง่าง่าย ลงแรง ลงมือมากๆ ไม่ได้ทำเล่นๆ ทุ่มเทที่สุด คือการเป็น 5 คน จาก 100 คน 
6. การเป็นเทรดเดอร์อาชีพ ไม่ได้เกี่ยวกับบ้านรวย ว่ามีเงินแล้วมาเทรดจะรวย มันเกิดจากความขยัน ลงมือกำหนดความเสี่ยงที่ตัวเองต้องเข้าใจมัน เราไม่รู้อนาคตตลาดจะไปทางไหน ความแพ้การขาดทุน คือ ส่วน หนึ่งของระบบ ผิดได้แต่เจ็บน้อย 

7. อารมณ์ คือ สิ่งที่เรามองข้าม ไม่บริหารจิตที่ดี พอไปบริหารเงินแล้วเราคุมใจไม่อยู่ เทรดเดอร์จะมองเป็นเกมส์เรื่องแข่งขัน ระยะยาว เหมาะสม มีโอกาสแพ้น้อย มีโอกาสชนะมากกว่า นี่คือหัวใจ

8. เทรดเดอร์จะไม่พยากรณ์ จะพยายามเดินไปตามทางที่ตลาดแสดงออกมา รู้จักยืดหยุ่นผ่อนหนักเบาให้เป็น 

9. การขาดทุนเรามองเป็นงานส่วนหนึ่งที่ต้องปล่อยวาง มีโอกาสที่จะเกิดขึ้นได้เสมอ จะไม่มีความรู้สึกมาเกี่ยวข้อง 

10. เทรดเดอร์มองระยะยาว มองการเติบโตที่ต่อเนื่องระยะยาว ในควาใยั้งยืนของพอร์ตเราให้รอดได้ คิดวางแผนเป้าหมาย ไม่ใช่การเทรดไปวันๆ ต้องมีการวางแผน ชัดเจน

11.การพัฒนาตัวเอง ต้องฝึกตลอดเวลา ต้องมีเป้าหมายท้าทายตัวเองเสมอตามความรู้ตัวเอง เราต้องนำความรู้มาใช้ ฝึกการศึกษาตำราต่างปรพเทศ ทดลอง ทดสอบมากๆ ขึ้น หาเพื่อนต่างชาติที่ทำอาชีพเดียวกัน 

12. ภาษาคือทักษะที่ต้องใช้การฝึก คล้ายการเทรดเหมือนกัน เราต้องใช้งานซ้ำลองผิดถูก จนเกิดสกิลขึ้นมาได้ 

ซึ้งทั้งหมดจะเกิดเป็นตำราส่วนตัวของเรา เล่มนี้ คือตำราส่วนตัวที่เทรดเดอร์ 5 เปอร์เซ็น ทุกคนมีไว้ทบทวน นั้นแหละเราจะเปิดอ่านเมื่อไหร่ เราจะรับรู้ว่าเราต้องพัฒนาอะไรต่อไป